dinsdag, oktober 03, 2006

The Girl who knew too Much (1963) ***1/2

*** Giallo dinsdag ***

Als ik er een dinsdagse gewoonte van wil maken om het over giallo's te hebben was ik vorige week natuurlijk best gestart bij het begin. In 1963 maakte Mario Bava La Ragazza che sapeva troppo - of The Girl who knew too Much - wat gezien kan worden als de allereerste giallo.

filmbesprekingen girl who knew
Nora Davis vliegt vanuit Amerika naar Rome om er een zieke kennis te bezoeken. Ze heeft nog maar pas handjes geschud met de dokter op visite (een jonge John Saxon) en de koffers uitgepakt of de bejaarde dame komt al te overlijden in bed. Nora rent het huis uit in paniek, op zoek naar de dokter, wordt overvallen en neergeslagen en als ze weer bijkomt meent ze vanop een afstand te zien hoe een vrouw wordt neergestoken. Alles verloopt wel in een troebele waas en ze valt weer van haar sus.

De volgende morgen ontwaakt ze in het ziekenhuis. De politie reageert daar lacherig op haar verhaal en beweert dat ze teveel gedronken heeft, want van een lijk of bloed was nergens geen spoor. Ze weet zelf niet meer wat te geloven, maar na een vreemd telefoontje gaat ze in haar eentje op onderzoek.

filmbesprekingen girl who knew
Een paar van de later vaak opduikende elementen van de giallo komen al aan bod - het hoofdpersonage is buitenlands (wat de nadruk kan leggen op het isolement waarin die verkeert, ofwel gewoon de film beter doet verkopen op de internationale markt), speelt zelf voor detective en werkt zich zo dieper en dieper in het mysterie. Ook een later vaak weerkerend gegeven is (spoiler :) de verwarring over de sekse van de dader, waar men de ganse film lang van aanneemt dat 't om een man gaat, terwijl het uiteindelijk anders uitdraait. Ook wordt de aktie van de man verkeerd geïnterpreteerd omdat je als kijker alle informatie niet kreeg - zo wordt hij in beeld gebracht vlak na de moord en zien we hem het lijk wegslepen. Pas tegen 't einde wordt de ware toedracht duidelijk.

Alles blijft wel braaf - hier nog geen naakte gogo-danseressen belaagd door in leder gekleede psycho's - de film heeft vaak een speelse humoristische toets al is hij ook geslaagd suspensevol en de muziek doet soms Hitchcockiaans aan met nerveuze strijkertjes, er klinkt ook wat jazz en zelfs een Italiaanse charmezanger. Hier en daar leuke visuele vondsten en de film oogt zowiezo mooi in sfeervol belicht zwart-wit.

Geen opmerkingen: