The Strange Vice of Mrs. Wardh (1971) ****

AKA Blade of the Ripper AKA Next!

*** Giallo dinsdag ***

Vanaf nu : elke dinsdag een giallo filmbespreking. Hoera !

Sergio Martino is een mooi voorbeeld van een Italiaanse rondschipper - steeds meedraaiend met de commerciële wind. Door de jaren heen maakte de man spaghetti westerns, giallo's, kannibalenfilms, Jaws rip-offs, post-apocalyptische Mad Max-klonen,... allemaal afhankelijk van welk genre op 't moment in zwang was. Dat betekent wel dat 't vaak ambachtelijk werk was, een beetje zielloos, maar zeker vermakelijk - Martino is een goed vakman. Hij mist de visuele zwier van Argento, de visionaire ziel van Fulci - bij Martino zijn het vooral commerciële overwegingen die z'n films bepaalden. Zijn belangrijkste stempel drukte hij op het giallo-genre, waarvan hij mee de verdere verloop bepaalde in de vroege jaren zeventig.

Met The Strange Vice of Mrs. Wardh maakte Martino z'n beste giallo - niet in z'n minst dankzij de verschijning van donkere beauty en vaste waarde Edwige Fenech, die hier op haar mooist was, blanke billen draaiend bovenop lucky bastard George Hilton. Algerijns / Maltesische roots en van een bijzondere schoonheid, gelukkig zonder veel schroom om voor de camera haar kleren rond de enkels te laten vallen. Fenech was indertijd het liefje van Sergio Martino's broer Luciano - tevens producer - waardoor ze vaak in z'n films gecast werd, en daar valt echt geen probleem van te maken.

Hier speelt ze de madam Wardh uit de titel - getrouwd met een stijve diplomaat en achtervolgd door de herinneringen aan haar passionele sado-masochistische relatie met de gevaarlijke Jean (gespeeld door Ivan Rassimov). Op een decadent high-society feestje ontmoet ze ook de charmerende George (George Hilton) waar ze al snel voor valt - veel stelt de relatie met haar vaak afwezige echtgenoot niet voor. Ondertussen wordt de stad herhaaldelijk opgeschrikt door een onbekende moordenaar die het op mooie vrouwen gemunt heeft.

Standaard elementen van een giallo komen aan bod - overspel in hoge kringen, zwakke en sterke mannen, fantastische vroege jaren zeventig-mode en interieurs, een goeie soundtrack, mooie composities in techniscope, veel bloot en sleaze in een hopeloos ingewikkeld en ongeloofwaardig plot met daartussenin een duister figuur, onherkenbaar gekleed in zwart en lederen handschoenen die links en rechts mooie madammen ombrengt.

Veel sfeer - vooral de hallucinante flashback-scenes van Fenech waarin ze met Rassimov geconfronteerd wordt zijn sterk - en een paar suspensevolle momenten als de moordenaar met z'n scheermes loopt te zwieren. Uitstekend genre-voorbeeld met een opmerkelijk goede soundtrack van Nora Orlandi en op 't einde een Hitchcock-knipoog.

imdb link