Cultfilms en k*tfilms in het huis !

Hier op het blog ga ik geen nieuwe posts meer plaatsen, ik laat het aan de woestijn en de tumbleweeds. Een paar maanden werken in de Blog-struktuur deed me verlangen naar een andere manier om filmbesprekingen online te plaatsen. Vandaar !

http://www.cultfilmsenkutfilms.com/ is een feit !

Een zee van ruimte, een makkelijker zelf te bepalen struktuur en lekker grote screenshots. Hoera ! Kom er 'ns een kijkje nemen en update alvast uw favorieten.

Ik ga me de volgende dagen vooral bezig houden met wat besprekingen van hier naar de site te versluizen - daarna zal ze geregeld ge-update worden. Ben niet van plan er een eenmansprojekt van te maken, dus als je zin hebt om wat van je dvd-besprekingen het wereldwijde web in te slingeren - contacteer me !

Neem contact op via e-mail

Tot ziens op cultfilms en kutfilms !

Platte band

Ben wat nieuws van plan met de site - zal een paar avonden werk in kruipen dus even geen updates meer. Binnenkort meer nieuws !

The Tiger Blade (2005) *1/2

Uhm - een politieagent neemt het op tegen een bende criminelen die bovennatuurlijke gaves hebben. Zo kan er eentje bijvoorbeeld kogels afweren, wat als crimineel altijd aardig meegenomen is. Klinkt eenvoudig als plot maar na vijf minuten weet je al niet meer waar het nu eigenlijk over ging - logica en samenhang zijn ver zoek.

Wel een spectaculaire aktieprent - behoorlijk hyper-kinetisch, werd er ietwat onnozel van. De achtervolgingsscene met go-carts over een Bangkokse expressweg is opwindend en zo zijn er nog wel wat stukken, maar ondanks alle aktie en geweld verveelde ik me te pletter. Videoclip-stijl met teveel overbodige en nietszeggende stijloefingen, met anime en computergame-invloeden en vechtscenes die bestaan uit heel korte cuts en wire-werk. Plot is nodeloos gecompliceerd voor een actiefilm, en slaagt er ondanks die complexiteit niet in ook maar één van de personages een gezicht te geven. Alles heeft wel een leuk Thais karakter met magische tattoos en amuletten. En zo. Meh.

imdb link

Two Undercover Angels (1969) **1/2

AKA Red Lips

Erg flauw en vederlicht tussendoortje van Jess Franco over twee geheime agentes, kunstroof, verdwenen fotomodellen en ouwe venten met een ooglapje die op dure sigaren kauwen. En een weerwolf ! Michel Lemoine als weerwolf - komt dat zien. Kleurrijk en leeghoofdig filmpje dat zichzelf geen moment serieus neemt, maar uiteindelijk ook echt niets te vertellen heeft. Franco's verplicht nachtclub-nummertje is hier erg leuk - waanzinnig interieur, uitzinnig dansje. Charmerende onzin.

imdb link

Quiet Days of Firemen (1994) ***1/2

Film van Takenaka Naoto - die er zelf in meespeelt - Tadanobu Asano en Shinya Tsukamoto spelen bijrolletjes.

Over het leven in een klein kuststadje waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan, soms waan je je in de onschuldige jaren vijftig. Centraal staat een groepje oude vrijgezellen die samen het brandweercorps vormen. Ze moeten vooral samen de tijd doden want in de buurt is er sinds mensenheugenis geen brand meer geweest. Soms wat doelloos oefenen met de brandslang, spuitend naar een brand die er niet is, en met z'n allen wat op café zitten. Dan duikt er opeens een mooie alleenstaande vrouw op en vallen ze allemaal voor haar charmes.

Mooie film vol liefdevolle kleine humoristische momenten, zachte kleuren en een speelse akoestische soundtrack. Sommige interieurbeelden lijken hommage te brengen aan Ozu, met dezelfde typische lage plaatsing van een statische camera. Naarmate de film vordert verdwijnt de humor stilletjesaan om de plaats te ruimen voor regenweer en trieste blikken vol onuitgesproken en onbeantwoorde liefde.

Niet meteen een diep-menselijk drama - daarvoor blijft het allemaal wat te oppervlakkig - maar als kleine film erg genietbaar.

imdb link

What have You done to Solange ? (1972) ****1/2

*** Giallo dinsdag - elke week een giallo-review ***

Fabio Testi is gymleraar in een Londense katholieke meisjesschool - na de lesuren ligt hij in een roeibootje op de Theems te rollebollen met één van z'n studentes die plots verstijft omdat ze vanuit haar ooghoek een moord meent gezien te hebben. Testi zwijgt en roeit haar naar z'n wagen. Later hoort hij op het nieuws dat men het lichaam van een jonge vrouw gevonden heeft op de oever van de Theems. Nieuwsgierig trekt hij ernaartoe en maakt zich zo meteen verdacht in de ogen van de politie vermits die de precieze lokatie nog niet vrijgegeven hadden. Hij wordt ondervraagd maar wil niets lossen over wat z'n liefje zag omdat hij die affaire geheim wil houden voor z'n echtgenote. Dan vallen er nog slachtoffers, en allemaal blijken ze school te gaan... in die Londense katholieke meisjesschool.


De film neemt z'n tijd en bouwt langzaam het mysterie op, iedereen op school wordt op een gegeven moment wel verdacht, en de camera blijft vaak observerend treuzelen bij hoofden in close-up - terwijl ogen afgewend worden als in een gevoel van schuld. Freudiaans geneuzel over giallo's leidt vaak naar messen als fallussymbolen, en daarin laat deze film weinig aan de verbeelding over want de wijze waarop de meisjes worden omgebracht met diepe messteken in de vagina is bijzonder gruwelijk en obsceen. Ga erbij zitten en neem alvast een zakje chips.


Elegante giallo van Massimo Dallamano met een ijzersterk plot en ondanks de exploitation-thema's een klasse die niet vaak te vinden is in het genre. Veel is te danken aan de geloofwaardigheid waarmee de relatieproblemen tussen Testi en Karin Baal op de achtergrond meespelen en het feit dat er betrekkelijk weinig expliciet wordt getoond van de gruweldaden. De mooie, haast lumineuze plaatjes worden verzorgd door niemand minder dan Aristide Massaccesi (aka Joe d'Amato) en ook de soundtrack van Morricone is uitstekend en gaat van breekbare vrouwenstemmen over lichte pianomelodieën tot atonale baslijntjes.

imdb link

Human Lanterns (1982) ****

Mijnheer Lung en mijnheer Tan zijn twee rijkelui die hun tijd vullen met elkaar het leven zuur te maken. Mekaar publiekelijk bespotten is een grote hobby en mijnheer Tan maakt het wel erg bont als hij de prostituee waar mijnheer Lung een affaire mee heeft als eregast uitnodigt op z'n feestje. Lung is ziedend - springt geïrriteerd rond, wapperend met waaiertjes en verlaat het feestje met opgetrokken schouders. Als weerwraak besluit hij bij het aankomende lampion-festival de felbegeerde prijs van mooiste lampion voor de neus van Tan weg te kapen, want die is apetrots op z'n sjieke lantaarn. Wat een duivels plan !

Hij stapt naar Chun, een kluizenaar die de knapste lampionnen van de streek maakt en vraagt die om hulp. Chun stemt meteen toe en al snel blijkt waarom. Hij heeft zelf een eitje te pellen met Lung, die hem ooit vernederde in een zwaardgevecht en hem een litteken bezorgde in het aangezicht. Chun steekt zich in een bizar apepak met een doodshoofd als masker en ontvoert zo Lung's minnares, bindt haar in een kelder vast en vilt haar levend waarna hij fluitend het vel te drogen hangt. Nog meer ontvoeringen volgen en in Chun's kelder staan na een tijdje vier prachtige ongeschoren lampionnen van mensenvel.

Kleurrijke Shaw-produktie met mooie decors en veel indrukwekkende wire-fu. Chun's acrobatische toeren in z'n apepak zijn heel leuk om te zien en het plot is lekker ziek met een spectaculaire finale.

imdb link

Pompoko (1994) ****

Animatiefilm uit de Ghibli-studio van Isao Takahata (Grave of the Fireflies, Only Yesterday) over een troep wasbeertjes die vanuit een alsmaar kleiner wordend bos moet toezien hoe de verstedelijking steeds maar oprukt. Ze hebben een bijzondere gave en kunnen zich mits enige inspanning transformeren in objekten en personen, en met die gave trekken ze ten strijde - eerst terroriseren ze de bouwvakkers van een nieuwe wijk en veroorzaken een paar ongevallen, daarna jagen ze de eerste bewoners de stuipen op het lijf als spookachtige creaturen. Als ze hulp zoeken bij een stel ouwe wasbeertjes uit een verre streek raden die hen aan bewondering en respekt af te dwingen bij de nieuwe bewoners met hun toverkunstjes maar voor magie blijkt geen plaats meer te zijn in het moderne Japan.

Mooie film - de wasbeertjes leven samen zoals men dat deed in het vooroorlogse Japan en vertegenwoordigen zo niet enkel de onder druk staande natuur maar ook de verdwenen oude tradities. Tempo ligt wel niet helemaal goed en de karakters blijven wat te vlak, waardoor hij toch niet bij de beste films uit de Ghibli-stal hoort, maar de magische toets is er zeker. Oh ja - moet zeker nog vermelden dat de mannelijke wasbeertjes hun teelballen kunnen transformeren in gigantische harige ballen waaronder ze moeiteloos bulldozers verpletteren. U-huh.

imdb link

Godzilla (1954) ***1/2

AKA Gojira

Nucleaire destructie, radio-actieve besmetting, brandbommen over Tokyo - de verwoesting was kompleet in het Japan van de tweede wereldoorlog. In '54 filmde men er Gojira (Godzilla), over een gigantisch reptiel dat na maritieme kernproeven geïrriteerd uit zee oprijst en zich brullend een weg schopt richting Tokyo, een spoor van vernieling achter zich. Gemuteerd door de nucleaire proeven kan hij een verzengende hittestraal uit z'n bek blazen en zet zo in een oogwenk de stad in lichterlaaie. De militairen blijken onmachtig tegen het beest dat onverwoestbaar lijkt, en een geleerde besluit z'n geheim ontwikkeld wapen te gebruiken.

Monsterfilm met catastofale beelden die meteen aan de Japanse oorlogsrampen doen denken. De film bevat een duidelijke pacifistische toon - de geleerde is getormenteerd door z'n uitvinding omdat ze aangewend kan worden voor oorlogsdoeleinden, treuzelt lang om ze openbaar te maken en maakt op drastische wijze zeker dat ze niet in de verkeerde handen terecht komt. In een bijrol ook Kurosawa-regular Takashi Shimura als paleontholoog met een vreemde vorm van logica (ik parafraseer - "In de Himalayas zit de Yeti - dus is het goed mogelijk dat in de Golf van Tokyo ook een monster huist") en hij mag verder de rol spelen van de naïeve geleerde die het monster wil beschermen - voor de wetenschap ! Verder zit er nog een romantische verhaallijn in die me kompleet overbodig lijkt en enkel tijd afsnoept van het rubberen pak en total destruction, want daar komen we voor. Eindigen doen we met opgeheven vinger en blik in de verte : nucleaire testen = slecht.

imdb link

Laura (1944) *****

Laura, mooie Laura werd vermoord. Doodgeschoten - een lading hagel, pal in het gezicht. Detective McPherson zoekt de moordenaar en door de gesprekken met haar adorerende kennissenkring, het neuzen door oude liefdesbrieven en teveel te staren naar haar mooie gezicht op het schilderij boven haar haardvuur raakt hij zelf geobsedeerd door de mooie dame. Dan zet hij zich in een luie zetel voor haar geschilderde portret en valt in slaap...

Prachtige film noir met een al even prachtige Gene Tierney en een nog jonge en slungelige Vincent Price als haar schuinmarcherend lief. Spitse dialogen - vooral die met ouwe nicht en Laura's zelf-verklaarde beschermheer Waldo Lydecker zijn om van te snoepen in hun scherp sarcasme. Een sterk plot dat ruimte laat voor interpretatie - steeds bekruipt me 't gevoel dat David Lynch bij deze film veel van z'n mosterd is komen halen door de plotse ommekeer in het plot en de vraag of het daarna om een droom danwel de werkelijkheid gaat.

I shall never forget the weekend Laura died.

imdb link

Aces go Places 2: Mad Misson (1984) ***1/2

Jaren tachtig-videotheek klassieker. Een dwaas plot vol ontzettend idiote humor springt van de ene ongelofelijke stuntscene naar de andere. Drie meter hoge transformer-robots ! Achtervolgingen per BMX ! Een Eastwood look-a-like die Filthy Harry heet ! Jetpacks met heat-seeking missiles ! Een pintje in de hand en een grijns op het gezicht !

imdb link

The Taking of Pelham 1 2 3 (1974) ***1/2

Vier mannen in overjassen halen machinegeweren boven in een New Yorks metrostel, verklaren het tuig gekaapt en geven de instanties exact één uur de tijd om hun eisen in te willigen. Walter Matthau staat aan het hoofd van de veiligheidsdienst van de vervoersmaatschappij en moet de onderhandelingen met de kapers leiden. Robert Shaw is de kille leider van dat groepje, dat elkaar aanspreekt met codenamen als "Mr.Blue", "Mr.Green" enzovoort - waar kennen we dat nog van ?

Coole en onpretentieuze thriller met een zenuwslopende race tegen de klok en communicatieproblemen tussen de verschillende betrokken partijen - ook duidelijk gefilmd tijdens de Watergate-jaren want de politici worden vakkundig te kakken gezet en maken enkel beslissingen die electoraal interessant zijn. Walter Matthau speelt perfekt de held van het verhaaltje met z'n ouwe patattenkop en een knalgele das, wel wat anders dan de huidige gladde helden van het witte scherm. Goeie soundtrack ook - plezante film.

Well, It's The Taking Of Pelham, One, Two, Three
If You Want A Doodoo Rhyme Then Come See Me

imdb link

The Girl who knew too Much (1963) ***1/2

*** Giallo dinsdag ***

Als ik er een dinsdagse gewoonte van wil maken om het over giallo's te hebben was ik vorige week natuurlijk best gestart bij het begin. In 1963 maakte Mario Bava La Ragazza che sapeva troppo - of The Girl who knew too Much - wat gezien kan worden als de allereerste giallo.


Nora Davis vliegt vanuit Amerika naar Rome om er een zieke kennis te bezoeken. Ze heeft nog maar pas handjes geschud met de dokter op visite (een jonge John Saxon) en de koffers uitgepakt of de bejaarde dame komt al te overlijden in bed. Nora rent het huis uit in paniek, op zoek naar de dokter, wordt overvallen en neergeslagen en als ze weer bijkomt meent ze vanop een afstand te zien hoe een vrouw wordt neergestoken. Alles verloopt wel in een troebele waas en ze valt weer van haar sus.

De volgende morgen ontwaakt ze in het ziekenhuis. De politie reageert daar lacherig op haar verhaal en beweert dat ze teveel gedronken heeft, want van een lijk of bloed was nergens geen spoor. Ze weet zelf niet meer wat te geloven, maar na een vreemd telefoontje gaat ze in haar eentje op onderzoek.


Een paar van de later vaak opduikende elementen van de giallo komen al aan bod - het hoofdpersonage is buitenlands (wat de nadruk kan leggen op het isolement waarin die verkeert, ofwel gewoon de film beter doet verkopen op de internationale markt), speelt zelf voor detective en werkt zich zo dieper en dieper in het mysterie. Ook een later vaak weerkerend gegeven is (spoiler :) de verwarring over de sekse van de dader, waar men de ganse film lang van aanneemt dat 't om een man gaat, terwijl het uiteindelijk anders uitdraait. Ook wordt de aktie van de man verkeerd geïnterpreteerd omdat je als kijker alle informatie niet kreeg - zo wordt hij in beeld gebracht vlak na de moord en zien we hem het lijk wegslepen. Pas tegen 't einde wordt de ware toedracht duidelijk.

Alles blijft wel braaf - hier nog geen naakte gogo-danseressen belaagd door in leder gekleede psycho's - de film heeft vaak een speelse humoristische toets al is hij ook geslaagd suspensevol en de muziek doet soms Hitchcockiaans aan met nerveuze strijkertjes, er klinkt ook wat jazz en zelfs een Italiaanse charmezanger. Hier en daar leuke visuele vondsten en de film oogt zowiezo mooi in sfeervol belicht zwart-wit.

imdb link

Intimate Confessions of a Chinese Courtesan (1972) ****1/2

Het oude China - Ainu wordt ontvoerd en samen met een stel andere meisjes verkocht aan madam Chan's bordeel. Als ze vechtend probeert te ontsnappen wordt ze een tijdje opgesloten in een donkere kelder. Ondertussen belooft de knappe madam Chan vier rijkelui een wilde tijgerin en verkoopt Ainu's maagdelijkheid per opbod. Zo staan de vier uiteindelijk aan te schuiven tussen Ainu's benen, de hoogste bieder eerst.

Na een mislukte zelfmoordpoging besluit Ainu wraak te nemen - ze verleidt eerst de lesbische madam Chan en krijgt zo de tijd en ruimte om haar plan verder uit te werken.

Ontzettend mooi geschoten geschoten female-revenge film, met mooie composities, gebruik van slow motion en freeze frames en kleuren die van het scherm springen. Muziek is ook erg leuk - traditionele Chinese muziek met een sensuele baslijn eronder geplakt en soms regelrechte psychedelica. Af en toe worden er zwaarden getrokken en de finale is erg gewelddadig met ledematen die kwijt raken en bloed dat uit monden gulpt.

Hong Kong-produktie uit de Shaw Brothers-stal die sterk beïnvloed lijkt door de gelijkaardige Japanse produkties uit begin jaren zeventig.

imdb link